Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΡΙΑΜΗ ΓΙΑ ΗΡΩΑ ΚΩΣΤΑ ΠΕΡΡΙΚΟ


Καλλιμασιά



Τρίτη, 7 Φεβρουαρίου 2012
 

ΜΝΗΜΗ ΚΩΣΤΑ Δ. ΠΕΡΡΙΚΟΥ 2012
           ( ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ )



Πιστός και ταπεινός προσκυνητής της μνήμης του Πανέλληνα και γιατί όχι, Πανευρωπαίου Οραματιστή, για μια ακόμα χρονιά, στάθηκα σε στάση προσοχής , απέναντι στη προτομή του Χιώτη σταυραετού. Το σκηνικό, απαράλλαχτο, όπως κάθε χρόνο. Πάντα οι ίδιοι λίγοι άνθρωποι, με τις τέντες της καφετέριας να κρύβουν την ηρωική μορφή. Τα πάσης μορφής συνθήματα να κακοποιούν και να ασχημίζουν αδιάντροπα το μνημείο θυσίας της ΠΕΑΝ. Ίδιο το σκηνικό, οι μέρες όμως τραγικά δύσκολες. Οι ώρες και οι στιγμές επικίνδυνες για την πατρίδα και τον δύσμοιρο λαό μας. Έναν λαό μόνιμα προδομένο και εξαπατημένο από όλους όσους κράτησαν τις τύχες του έως σήμερα. Ώρες Εφιαλτικές ..... Απογοητευτικές ..! Σε αντίθεση με εκδηλώσεις συλλόγων με γεμάτες αίθουσες, όπου προσφέρουν γλυκά – καφέ και θέαμα, μια δράκα ανθρώπων προσπαθούσε να σώσει τα προσχήματα και να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα της σημερινής λειψανδρίας. Σε αντίθεση με μας τους λίγους, ποιο πέρα, η πλατεία Ομόνοιας και οι γύρω δρόμοι, ήταν ασφυκτικά γεμάτοι από σαρίκια, σημαίες και τουρμπάνια πράσινα. Χιλιάδες μελαμψοί άνθρωποι αντάμα με μουλάδες, τούμπανα και μεγάφωνα, δήλωναν έντονα, την παρουσία τους σε αυτόν τον ανεχτικό και φιλόξενο τόπο.



Ατενίζοντας με σεβασμό την αγέρωχη μορφή του Χιώτη Αρχάγγελου, γνωρίζοντας τα οράματα του, σκέπτομαι πόσο επίμονα και επιδέξια τον κρατούν στην αφάνεια .



Τώρα που ο λαός μας, για μια ακόμα φορά, παίζει το ρόλο του πειραματόζωου σε σχέδια ασκήσεων των παγκόσμιων τοκογλύφων, χωρίς να το θέλω αναλογίζομαι πόσο επίκαιρος και διαχρονικός είναι ο λόγος και οι υποθήκες του Περρίκου. Και όμως ενώ ο ήρωας μας εν καιρό πολέμου ήταν ήρεμος και αισιόδοξος, εγώ είμαι γεμάτος φόβους – αγωνία και έλλειψη πίστης σε ότι απορρέει από τους πολιτικούς μας και την Ευρωπαϊκή παρέα τους. Φοβάμαι πως με την εξαθλίωση που επιβάλλουν, για να μας τιμωρήσουν, η κοινωνική αναταραχή έρχεται ολοταχώς ! Το αλόγιστο οικονομικό βάρος που επέβαλαν, με το έτσι θέλω, θα επιφέρει έκρηξη αγανάκτησης του κάθε απελπισμένου άνθρωπου και δυστυχώς είμαστε πια πάρα πολλοί αγανακτισμένοι και καθημερινά γινόμαστε περισσότεροι. Αδύναμος, μοιρολατρικά παρακαλώ «Αδέρφια μου, μη φαγωθούμε μεταξύ μας».


Με τρεμάμενη φωνή, σταχυολογώ και ομολογώ κατά γράμμα, τα λόγια Περρίκου..:

Προφητικός για τα σημερινά τεκταινόμενα λέγει ....: «... η κοινωνία μας, μέσα στην οποία δραστηριοποιείται ο πολίτης, χρειάζεται αλλαγή δομών που τον εκφράζει απόλυτα, ώστε να αποκλείει από τον κάθε πολιτικάντη να διαφοροποιείται από τη λαϊκή εντολή» ... «Σε αυτή την απάτη που διεπράττετο εις βάρος μας συμβάλαμε άθελα μας και εμείς αφήνοντας τους εαυτούς μας ανοργάνωτους και χωρίς καμιά συνοχή, θύματα του πρώτου τυχόντος εκμεταλλευτού»

Αναφερόμενος στο λαό, υπενθυμίζει πως ....: «Είμαστε η ισχυρότερη ποσοτικώς και ποιοτικώς μερίς της κοινωνίας , αλλά ταυτοχρόνως και η ποιο ανοργάνωτη. Δεν μας φοβίζει ούτε μας φοβίζει η θυσία στον βωμό του καθήκοντος αλλά δεν μπορούμε πλέον να ανεχθούμε την αισχρά εκμετάλλευση του πατριωτισμού μας και του αίματος μας» ... «Ο δρόμος μας λόγω των σφαλμάτων του παρελθόντος είναι μακρύς, σκληρός και δύσκολος. Ο μόνος τρόπος για να φθάσουμε στο τέρμα είναι η οργάνωση μας»

Για τους πολιτικούς ταγούς μας ....: «... το πρόβλημα παρουσιάζεται ακόμη οξύτερο γιατί δυστυχώς μέχρι σήμερα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, αυτοί που μας διοικούσαν ήσαν οι αναξιώτεροι των ανθρώπων. Κατατριβόμενοι στην καφενειακή μικροπολιτική, στην συναλλαγή, στην εξυπηρέτηση των ατομικών συμφερόντων, δεν έκαναν τίποτα δημιουργικό για τον τόπο μας ....» «Η Ελληνική άρχουσα τάξη και οι Έλληνες πολιτικοί δε στάθηκαν στο ύψος που απαιτούσε και απαιτεί η πραγματικότης .»

Για την πατρίδα μας ....: «Είμαστε από τα πιο οπισθοδρομικά κράτη της Ευρώπης. Στην παιδεία, στη γεωργία, στη βιομηχανία, στο βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο υστερούμε»

Για την κοινωνική κατάσταση.... : «Η κοινωνία έχασε τη συνοχή της, γιατί τα άτομα έχασαν την αλληλεγγύη των με επακολουθήματα τις συχνές κοινωνικές αναστατώσεις, τις κοινωνικές αδικίες και καταπιέσεις ....» ... «Πιστεύουμε ότι η ενότης της κοινωνίας προϋποθέτει απαραιτήτως την εξύψωση της ατομικής αξίας ως τον μόνον συντελεστή της ατομικής προόδου » .... «Πιστεύουμε στην Κοινωνική Δικαιοσύνη ως θεμέλιο της κοινωνικής ενότητας » .... «Εννοούμε την εξασφάλιση των ιδίων δυνατοτήτων προόδου για όλους».

Μας προτρέπει ....: «Έχουμε καθήκον ιερό, όλοι εμείς οι αγωνιζόμενοι νέοι ασχέτως κοινωνικής, οικογενειακής και οικονομικής προελεύσεως να ενωθούμε και να προετοιμασθούμε να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας. Τα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι πολλά και δύσκολα. Πρέπει από τώρα να ενωθούμε και να προπαρασκευασθούμε για να μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε την πραγματικά βαριά αλλά ευγενή αποστολή μας»

Για το αυτονόητο των ευθυνών όλων αυτών μου μας έφεραν ως εδώ....: «Για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια ηθική κοινωνία πρέπει να εμφυσήσουμε στον λαό το αίσθημα της δικαιοσύνης. Για να το επιτύχουμε πρέπει να τιμωρήσουμε αυστηρά και παραδειγματικά τις αδικίες που διέπραξαν και διαπράττουν οι κατακτητές και τις προδοσίες που έκαμαν και κάνουν πολλοί Έλληνες, συνεργαζόμενοι με τον εχθρό και εκμεταλλευόμενοι την σημερινή δυστυχία του Λαού μας προς ίδιον όφελος» «Την τιμωρία αυτή δεν την βλέπουμε ως εκδίκηση, αλλά ως την απονομή της δικαιοσύνης.»

Υπενθυμίζει στους ανάλγητους και ανάξιους προφεσόρους που αποφασίζουν για την τύχη του λαού μας ....: «Πιστεύουμε ότι η παροχή εργασίας σε κάθε πολίτη εξασφαλίζουσα μια αξιοπρεπή και χωρίς στερήσεις συντήρηση αυτού και της οικογένειας του αποτελεί ιερά υποχρέωση της πολιτείας και απαραβίαστο δικαίωμα του πολίτου»


Αλήθεια, πόσο προφητικός και τραγικά επίκαιρος αυτός ο ένστολος οραματιστής. Να γιατί ηθελημένα τον κρατούν στην αφάνεια. Τα λόγια του είναι Κοινωνικό Ευαγγέλιο το οποίο ανοίγει τα μάτια και την ευρύτητα σκέψεις...... Άρα «Απαγορευμένος Καρπός» από τους εξουσιαστές του κόσμου και τους ανίερους εκμεταλλευτές του κόπου και του ιδρώτα των ανθρώπων. Οι κήρυκες του μίσους και της συμφοράς, αυτές τις φοβερές ημέρες που περνάμε, κάνουν κάθε τι δυνατό να μας σύρουν σε κοινωνικό αδιέξοδο, με όλα τα επακόλουθα και ότι συνεπάγετε από αυτές τις καταστάσεις του ολέθρου και της συμφοράς. Ας σταθούμε στο ύψος μας ....Ας γίνουμε ΟΛΟΙ μια γροθιά για να μην περάσουν τα Εθνοκτόνα, σχέδια τους για φτωχοποίηση της χώρας μας. Ας σταθούμε στο ύψος μας. Ας υπερβούμε τους εαυτούς μας το οφείλουμε στην Ιστορία μας. Το οφείλουμε στα Παιδιά και τα Εγγόνια μας ..... Το οφείλουμε στους Εαυτούς μας να μην επιτρέψουμε τα σχέδια τους να πάρουν σάρκα και οστά.



Είμαι υποχρεωμένος να τονίσω πως μετά την, όχι τυχαία, καταστροφή της προτομής του Κώστα Περρίκου από τον όχλο, ο Χιολάτρης κ. Γιώργος Ν. Μπαχάς, εκδότης του περιοδικού «ΝΕΜΕCIS», μας έδωσε τη χαρά να ατενίζουμε και πάλι τη μορφή του ήρωα μας, στο σημείο που κάποτε μεγαλούργησε με την παλληκαριά και την τόλμη του.

Τονίζω της σεμνή παρουσία του ιπτάμενου της Πολεμικής Αεροπορίας, συμπατριώτη μας , Παντελή Βατάκη, του οποίου το πόνημα για τη ζωή και το έργο του ήρωα μας, πρέπει να βοηθήσουμε να εκδοθεί οπωσδήποτε .
Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους κκ Σταμάτη Μανέ – Ισίδωρο Πρώιο- Κωστή Ντούλη οι οποίοι τιμούν πάντα την εκδήλωση με την παρουσία τους αλλά και τον κ. Σωτήρη Κόλια, από την Ορεινή Κορινθία ο οποίος έδωσε το πολύτιμο παρών του εκθέτοντας τους συμπατριώτες μας για την αδικαιολόγητη απουσία τους.


Μιχάλης Γ. Καριάμης

Συνταξ. Πλοίαρχος Ε.Ν

Ελάχιστος μεταξύ του γένους των ανθρώπων


Καριάμης-Πρώιος-Ντούλης-Μανές






ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΤΣΟΥΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΙΤΑΣ



 


ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΕΛΠΙΔΑ ΤΣΟΥΡΗ
Βουλευτής Νομού Χίου – ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Χίος, 03 Φεβρουαρίου 2012
Φίλες και φίλοι,
τα τελευταία 15 χρόνια έχουμε ζήσει – ως λαός – φαινομενικά αντίθετες και αντιφατικές καταστάσεις. Υπήρξε περίοδος ανεξήγητης ανεμελιάς, υπέρμετρης αισιοδοξίας, και επίπλαστου ευδαιμονισμού. «Ξαφνικά» και με βίαιο τρόπο, περάσαμε στην εποχή της αβεβαιότητας, της ανασφάλειας και της απαισιοδοξίας, της αμφισβήτησης ακόμα και αυτών που θεωρούσαμε ως «κεκτημένα». Όμως, και στις δύο αυτές περιόδους, υπήρχε ένα κοινό χαρακτηριστικό: η ιδιώτευση, ο ατομισμός, η απαξίωση της συλλογικότητας.
Πίστευα πάντα και τώρα, πολύ περισσότερο, ότι, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, των ραγδαία εξελισσόμενων νέων τεχνολογιών και της αποθέωσης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, η κοινωνία πρέπει να έχει «μηχανισμούς» συνοχής και αυτοπροστασίας, αν θέλει να διατηρήσει το δικαίωμα και τη δυνατότητα παρέμβασης και να μην μετατραπεί σε αγέλη. Μηχανισμούς που θα δρουν στο όνομα του δημόσιου και συλλογικού συμφέροντος και θα στηρίζονται στην εθελοντική δράση και προσφορά, αν χρειαστεί και παρακάμπτοντας τον ατομικό ή συντεχνιακό τρόπο σκέψης και λειτουργίας.
Eυτυχώς, έχουμε αρκετά τέτοια θετικά παραδείγματα και ένα απ’ αυτά είναι ο Σύλλογος Καλλιμασιωτών Χίου - Αττικής, με σταθερή και διαχρονική παρουσία και προσφορά. Στην πιο κρίσιμη, ίσως, χρονιά για τη χώρα και το μέλλον, εύχομαι να συνεχίσετε να προσφέρετε, ακόμα πιο δημιουργικά, με αλληλεγγύη και πίστη στις δυνατότητές μας.
Καλή και δημιουργική χρονιά!
Ελπίδα Τσουρή
Βουλευτής Χίου

Δημοκρατίας 16, 82100, Χίος
Τηλ. 22710 43200 και 43300



ΟΜΙΛΙΑ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΗΡΩΑ ΚΩΣΤΑ ΠΕΡΡΙΚΟΥ

Σας παραθέτουμε την ομιλία του αντιπροέδρου του συλλόγου μας Κώστα Κουμελά η οποία αναγνώσθηκε στην εκδήλωση του τιμής του ΗΡΩΑ ΠΕΡΡΙΚΟΥ ΚΩΣΤΑ  (5/2/2012)


Αγαπητοί συγχωριανοί-μέλη του συλλόγου Καλλιμασιωτών Αττικής,
συγκεντρωθήκαμε  ακόμη μια χρονιά εδώ για να τιμήσουμε τον σπουδαίο καλλιμασιώτη ήρωα αεροπόρο Κωνσταντίνο Περρίκο.
Ας θυμηθούμε λοιπόν κάποιους βασικούς σταθμούς της ζωής ενός σπουδαίου άντρα που σε τόσο νεαρή ηλικία οραματίστηκε την ενωμένη Ευρώπη και τη διεθνή συνεργασία.
Γεννήθηκε τον Απρίλη του 1905 στο χωριό Καλλιμασια της Χίου. Γονείς του, ο Δημήτριος Περρίκος και η Ανθή, το γένος Στεφανίδη. Μετά το χωρισμό των γονιών του, από δυο ετών τον φροντίζουν δυο καλόγριες, αδελφές του πατέρα του, στο Μοναστήρι του χωριού. Έμεινε κοντά τους μέχρι τα 8 χρόνια του. Σε ηλικία 11 ετών χάνει τον πατέρα του, που πεθαίνει στην Νέα Υόρκη. Τελειώνοντας το δημοτικό σχολείο, το ίδιο καλοκαίρι, έπιασε δουλεία σε ένα φαρμακείο με σκοπό να βγάλει τα έξοδα του για να συνεχίσει στο Γυμνάσιο. Τότε ήλθε από την Αίγυπτο η αδελφή του πατέρα του και τον πήρε μαζί της στην Αλεξάνδρεια. Εκεί τελείωσε την γυμνασιακή του μόρφωση στα σχολεία της τότε Ανθούσας ,ελληνικής παροικίας. Έμαθε την αγγλική γλώσσα δι’αλληλογραφίας και δι’αλληλογραφίας σπούδασε αεροπλοΐα. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1925 για τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και στις 19.5.1926 γράφτηκε στη δύναμη της Στρατιωτικής Σχολής Αεροπλοΐας. Στις 27.1.1927 ήταν πτυχιούχος οδηγός αεροπόρος. Την 31.3.1932 ήταν Ανθυποσμηναγός. Το 1929 παντρεύτηκε την Μαρία το γένος Δεληγεώργη και απέκτησε 3 παιδιά. Σταθμός στην ζωή του, η γνωριμία του το 1934 με τον νεαρό πανεπιστημιακό Δάσκαλο Παναγιώτη Κανελλόπουλο ο οποίος πιστεύοντας ότι το κράτος θα πάει μπροστά μόνο με συσπειρωμένο το σύνολο των εθνικών Δυνάμεων ιδρύει το «Ενωτικό Κόμμα». Ο Κ. Περρίκος από τα πιο δυναμικά στελέχη του κόμματος, δημοσιογραφεί στην εφημερίδα του κόμματος «Ελληνική Φωνή». Αρθρογραφεί στην «Ελληνική Φωνή», όπως και την εφημερίδα «Εστία» ενυπόγραφα, επισημαίνει ότι η αεροπορία μας δεν είναι αξιόμαχη και ζητεί συγχρόνως την κοινή προσπάθεια όλων των Ελλήνων για την απόκτηση Πολεμικής Αεροπορίας, ανάλογης με τις προσδοκίες που πρέπει να στηρίζονται σ’ αυτήν. Επίσης για την ίδρυση κρατικής αεροβιομηχανίας και την απαλλαγή της Ελλάδας από ξένες πολιτικές και οικονομικές επιρροές στην εκλογή διαφόρων τύπων αεροσκαφών. Ακόμη, αρθρογραφεί περί εθνικής Αμύνης και περί εθνικής Οικονομίας. Αυτές του οι ενέργειες είχαν σαν συνέπεια τη σύλληψη και φυλάκιση του. Στη δίκη που ακολούθησε, δικαιώθηκε και αθωώθηκε, αλλά η Αεροπορία τον απέταξε από τη δύναμη της, την 27.4.1935 σε ηλικία 30 ετών. Τότε ήταν Υποσμηναγός.
Στις 15.9.1938 με επιστολή αίτησης του προς τον τότε κυβερνήτης χώρας και τον Υπουργό Αεροπορίας, επειδή διέβλεπε να πλησιάζει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ζητά να ανακτήσει το δικαίωμα να πολεμήσει υπέρ της Ελλάδας.
Με την κήρυξη του πολέμου την 28.10.1940 επανέρχεται απευθυνόμενος στο Υπουργείο Αεροπορίας Γραφείο Επιτελάρχου με την υπ\ αριθμό Πρωτοκόλλιυ 47470/30.10.1940 αίτησή του και ζητεί την ανάκληση του στην ενεργό υπηρεσία. Η αίτηση του έγινε δεκτή την 23.11.1940 με εντολή να παρουσιασθεί εις το Γενικό Στρατηγείο μέχρι την 25-11-1940.
Από το μέτωπο που εστάλη, σε επιστολή του τον Νοέμβριο του 1940 στον φίλο του Αναστάση Κανελλόπουλο (αδελφό του Παναγιώτη) γράφει: «Είμαι καλά. Οι δυο αυτές λέξεις δεν έχουν πια το στερεότυπο νόημa τους. Το «είμαι καλά» σημαίνει ότι είμαι ευτυχισμένος και μαζί περήφανος, γιατί μπορώ πλέον να λέγω ότι ανήκω σ εκείνους που με ένα μεγαλειώδη, με έναν ελληνοπρεπή τρόπο αγωνίζονται εναντίον των βαρβάρων της εποχής μας, ανήκω σ εκείνους που προετοιμάζουν την αύριον της ανθρωπότητας, στους εργάτες μιας νέας εποχής, της εποχής που θα φέρει στους αιώνες ανεξίτηλα τα ίχνη της σφραγίδας της ελληνικής ιδέας».
Ο Κώστας Περρίκος είχε ξεκαθαρισμένες ιδέες, γιατί πολεμούσε στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά την κατάρρευση του Μετώπου το Υπουργείο Αεροπορίας τον θεώρησε απολυθέντα από 1.5.1941. Ο Κ. Περρίκος πνεύμα αδούλωτο και ανήσυχο με τον γυρισμό του από το μέτωπο συνέλαβε και εφάρμοσε χωρίς δισταγμούς  παραμερίζοντας ακόμη και την αγάπη του προς την γυναίκα του και τα παιδιά του μπροστά στην αγάπη του για την πατρίδα  ένα μεγαλόπνοο πρόγραμμα δημιουργίας ενός εθνικού Στρατού που τον ονόμασε «Στρατιά Σκλαβωμένων Νικητών».  Το Μάιο του 1941 αμέσως μετά από την απόλυση του από τις τάξεις του Στρατού, εκδίδει το 1ο φύλλο της παράνομης εφημερίδας «Μεγάλη Ελλάδα», τον Νοέμβριο του 1941. Ανήσυχο πνεύμα όπως ήτανε άμα ένοιωθε, πίστευε και πειθόταν πως έπρεπε να γίνει κάτι, το αναλάμβανε ο ίδιος γιατί θεωρούσε τον εαυτό του υποχρεωμένο να το κάνη. Και αφού αποφάσιζε και το αναλάμβανε δεν σταματούσε πια ούτε μπροστά στο θάνατο. Στις 28.10.1941, πρώτη επέτειο της κηρύξεως του πολέμου, τύπωσε και μοίρασε μια προκήρυξη για να θυμίσει στον εαυτό του και τους άλλους γύρω του ότι ο πόλεμος δεν είχε χαθεί.
‘Μην ξεχνάμε την 28η Οκτωβρίου 1940. Είναι η ημέρα που αποδείξαμε ότι η Ελλάς είναι το σύμβολο της Ελευθερίας, της οποίας η Σημαία συμβολίζει στην Ακρόπολη του Ιησού μεταξύ δυο ληστών.
Έλληνες - Ελληνίδες - Ελληνόπουλα - Ελληνοπούλες να είμαστε πάντοτε έτοιμοι και μην ξεχνάμε ότι είμαστε οι σκλαβωμένοι Νικητές.’
Ο Κώστας Περρίκος ήταν δημοσιογράφος, εργάτης, έμπορος, στρατιώτης ρήτορας. Μισούσε όλους τους δυνάστες, ξένους και δικούς, αγαπούσε όλους τους εργαζόμενους, προστάτευε τους αδυνάτους. Δεν είχε άλλο σκοπό στη ζωή του παρά να κάνει το καλό, απέφευγε τις διαφημίσεις, περιφρονούσε το θάνατο, λάτρευε την Ελλάδα.
Μια μαρτυρία του ίδιου φανερώνει τους λόγους που τον έκαναν να δημιουργήσει οργάνωση αντίστασης.
«Όταν γυρίσαμε από την Αλβανία, εκεί που είχαμε πολεμήσει με το χαμόγελο στα χείλη, είδα γύρω μου το χαμόγελο να έχει χαθεί. Είδα πράγματα που δεν ήθελα να δω. Είδα μια Αθήνα αλλιώτικη, μια Αθήνα σακατεμένη. Οι σκηνές στους δρόμους με αρρώσταιναν. Το ίδιο και τα πρόσωπα των ανθρώπων προ παντός τα πρόσωπα των παιδιών».
Τον Αύγουστο του 1942 δημιουργεί νέα αντιστασιακή ομάδα με τον τίτλο ΠΕΑΝ (Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζόμενων Νέων), που για δυο μήνες συνυπάρχει με τη Στρατιά Σκλαβωμένων Νικητών..
Η ΠΕΑΝ εκδίδει εφημερίδα, τη «Δόξα», και το πρώτο φύλλο της κυκλοφορεί τον Απρίλιο του 1942. Ο σκοπός της ΠΕΑΝ πέρα από την κυκλοφορία του παράνομου τύπου είναι και η εκτέλεσις σαμποτάζ σε βάρος του εχθρού. Για το σκοπό αυτό δημιουργείται ο «Ουλαμός Καταστροφών» με επικεφαλής τον ίδιο τον Κ. Περρίκο.
Οι συμμαχητές του μιλούν για αυτόν: «Ήτανε φωτιά, δυναμίτης, δεν τον κρατούσες με τίποτα. Ήθελε να πολεμήσει. Ήτανε σίφουνας. Μόνος του έβρισκε τα εκρηκτικά, αυτός καθόριζε τους στόχους, έβρισκε χρήματα, αυτός είχε ψυχή. Ήταν μαχητής, ήταν στρατιώτης δεν ήταν συνωμότης.
«Ήταν μπουρλοτιέρης, ήξερε να εμπνέει, να ορμάει».
Και τι δεν έκανε ο νέος αυτός που τον λάτρευαν οι φίλοι του. Μάζευε χρήματα που χρειαζόντουσαν για την οργάνωση, έγραφε άρθρα, παρακολουθούσε την εκτύπωση της εφημερίδας, επέβλεπε τη διανομή της. Κατόρθωνε να εξευρίσκει εκρηκτικές ύλες για τα διάφορα σαμποτάζ. Έδινε οδηγίες στους εργάτες του πυριτιδοποιείου, του Ναυστάθμου των Σιδηροδρόμων, που παρεσύροντο από το δικό του ενθουσιασμό και άλλα πολλά. Όλα τα έκανε με μια αυτονόητη περιφρόνηση του κινδύνου, τον οποίον δεν αγνοούσε εν τούτοις καθόλου αυτός, που είχε παρ όλο το νεαρό της ηλικίας του ολόκληρη οικογένεια, σύζυγο και 3 ανήλικα παιδιά που λάτρευε. Όταν ο Κ. Περρίκος έκρινε ότι έπρεπε να δοθεί ένα αποφασιστικό κτύπημα στους λίγους αξιοθρήνητους προδότες που είχαν συγκροτήσει την αισχρά οργάνωση ΕΣΠΟ, ανέλαβε μαζί με τους συμμαχητές του το έργο. Και το έργο αυτό εκτελέσθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 1942, ημέρα Κυριακή και ώρα 12:00 το μεσημέρι.
Πολλά γράφτηκαν γι αυτό το σαμποτάζ μέσα στην καρδιά της κατεχόμενης Αθήνας.
Η Μόσχα και το Λονδίνο μιλούν με θαυμασμό ότι ήταν το πρώτο και μεγαλύτερο σαμποτάζ στην κατεχόμενη Ευρώπη.
Ο αρχηγός της ΠΕΑΝ Κώστας Περρίκος ήταν ο νους πίσω από την επιχείρηση. Ήταν δουλεία ερασιτεχνών, αλλά ήταν επαγγελματικά οργανωμένο και εκτελεσμένο το εγχείρημα της ανατίναξης της ΕΣΠΟ την 20.9.1942, Κυριακή ώρα 12:03 . Όλη η Ευρώπη δεν είχε μεγαλύτερο σαμποτάζ να συγκρίνει με αυτό.
Συνελήφθη μετά από προδοσία μαζί με άλλους συμμαχητές του, την 11.11.1942 στο σπίτι όπου εκρύβοντο, στην Καλλιθέα. Παίρνει όλη την ευθύνη επάνω του.
Κάποια μέρα, τέλος Νοεμβρίου, γυρίζοντας από ανάκριση από τον Πειραιά στις φυλακές Αβέρωφ ζήτησε από τον αυστριακό αξιωματικό που τον συνόδευε να του επιτρέψει να επισκεφθεί το σπίτι του, στην Αθήνα για να δει τη γυναίκα του και τα παιδιά του, δίνοντας του τον λόγο της στρατιωτικής του τιμής ότι δεν θα αποδράσει. Πράγματι ο αυστριακός αξιωματικός τον πήγε σπίτι του όπου παρέμεινε μίση ώρα.
Στις 31.12.1942 παραμονή του νέου έτους καταδικάζεται από το Γερμανικό Στρατοδικείο 3 φορές σε θάνατο και 15 έτη ειρκτήν.
Δικηγόρος υπεράσπισης ήταν ο γερμανομαθής Ιωάννης Λόντης (μετέπειτα καθηγητής και Ακαδημαϊκός )
Συγκατηγορούμενοι: Ιουλία Μπίμπα, Κ. Γιαννάτος, Επ. Γαλάτης, Αικατ. Μπέση και Γιώργος Κουσουράκος.
Ο Κ. Περρίκος στην απολογία του αναλαμβάνει την ευθύνη για όλα, σε μια υπέρτατη χειρονομία αυτοθυσίας και απαράμιλλου ηρωισμού. Απολογείται λέγοντας: «Είμαι Έλληνας Αξιωματικός. Υπερηφανεύομαι για το χτύπημα που σας έδωσα. Το έκανα με την ιδέα πως έπρεπε να το κάνω χάριν της πατρίδας μου. Για το μεγαλείο της, δίνω την ζωή μου».
Βγαίνοντας μετά την καταδίκη του από το Στρατοδικείο βλέπει τη γυναίκα του και τα παιδιά του και πριν μπει στην κλούβα τους κάνει με το χέρι του το σήμα της νίκης.
Μεταφέρεται στις φυλακές Αβέρωφ στο κελί των μελλοθανάτων Νο 12 που έχει έξω από το κελί με κιμωλία ένα σταυρό.
Μέσα από τη φυλακή στέλνει στη γυναίκα του και στα παιδιά του σημειώματα και γράμματα με νουθεσίες, υποθήκες, παρηγοριές. Μαζί και ένα ποίημα:
θάρθη η ώρα
Μεσα στη μπόρα
Στάσου αντρίκια
Και πιες θαρρετά
Της σκλαβιάς το ποτήρι
Μη σε νοιάζει
Χαράς πανηγύρι να νοιώσει η ψυχή σου
Θάρθη η ώρα.
Μη στενάζεις
Της καρδιάς σου το δάκρυ
Μη στάζει
Το γερό σου το χέρι να χτυπήσει με φόρα
Θάρθη η ώρα
Μη σε νοιάζει
Οι λαοί ξέρουν τίνος ταιριάζει
Το χρυσό το στεφάνι
Πρόσμενε το
Να φυλλάει τα μαλλιά σου
Με σ’ ελεύθερη χώρα
Θάρθη η ώρα.
Στις 23 Ιανουαρίου 1943 οι Γερμανοί επέτρεψαν στην οικογένεια του να τον επισκεφθεί στη φυλακή. Ήταν η τελευταία φορά που τον είδαν η γυναίκα του και τα παιδιά του.
Ο Κώστας Περρίκος εκτελέσθηκε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την 4.2.1943, ώρα 7:30 π.μ.

Το λιγότερο λοιπόν που μπορούμε να κάνουμε εμείς είναι να βρισκόμαστε σήμερα εδώ μπροστά  στην προτομή του για να τιμήσουμε αυτόν τον άνδρα που θυσιάστηκε τόσο ηρωικά για την πατρίδα μας.
Σας ευχαριστώ πολύ.



ΚΟΠΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ 2012

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης μας θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι μετά την εκδήλωση τιμής για τον ΗΡΩΑ ΚΩΣΤΑ ΠΕΡΡΙΚΟ ακολούθησε δεξίωση σε αίθουσα του ξενοδοχείου ΤΙΤΑΝΙΑ.

Με μεγάλη μας χαρά είδαμε την αίθουσα να γεμίζει από φίλους και μέλη του συλλόγου μας κάτι το οποίο μας δίνει αισιοδοξία σε αυτές τις δύσκολες για όλους μας ημέρες και πίστη για τις προσπάθειες μας να βρισκόμαστε στις εκδηλώσεις του συλλόγου μας αφιερώνοντας όλοι λίγο από τον πολύτιμο χρόνο μας με κύριο σκοπό να είμαστε κοντά και να περνάμε καλά έστω αυτές τις λίγες στιγμές μέσα στην χρονιά.

Θα ήταν βέβαια ιδιαίτερη επιτυχία για εμάς εάν κάποια στιγμή καταφέρναμε να συγκεντρώσουμε και περισσότερη νεολαία στις εκδηλώσεις μας.

Εκτός του φαγητού και του χορού πραγματοποίθηκε η κοπή της πίτας μας καθώς και λαχειοφόρος αγορά.

Να ευχαριστήσουμε την Χιώτικη οινοποιία ΑΡΙΟΥΣΙΟΣ για την ευγενική παραχώρηση δώρων για την εκδήλωση μας.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι την εκδήλωση για τον ΗΡΩΑ ΠΕΡΡΙΚΟ καθώς και την κοπή της βασιλόπιτας τίμησαν με την παρουσία τους (και ζητούμε συγνώμη για όσους παραλείψαμε) οι παρακάτω:

Φωτεινού Σταματία, εκπρόσωπος και ειδική γραμματέας της ΟΧΣΑ

Οι εκπρόσωποι των Χιακών Συλλόγων:

Μανές Σταμάτης από Αρμόλια, Ισίδωρος Πρώιος από Πυργί, Ντούλης Κωνσταντίνος από Πυργί, Γιαννακής Ισίδωρος εκδότης της εφημερίδας Χιακό Βήμα, Καπετάνιος Καριάμης Σταμάτης από Λαγκάδα και πρόεδρος του Ναυτικού συλλόγου Κορυδαλλού, Φωτεινός Χρήστος πρόεδρος του συλλόγου Βικυανών.

Ελπίζουμε να περάσατε όμορφα και θα χαρούμε ιδιαίτερα να σας δούμε όλους σας και στις επόμενες εκδηλώσεις μας.






































ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΗΡΩΑ ΚΩΣΤΑ ΠΕΡΡΙΚΟΥ 2012


Αγαπητά μέλη και φίλοι του συλλόγου,

Την Κυριακή 5/2/2012 ο σύλλογος μας όπως κάθε χρόνο τίμησε τον ΗΡΩΑ μας ΚΩΣΤΑ ΠΕΡΡΙΚΟ σε μια σεμνή τελετή ακριβώς δίπλα στο κτίριο της τότε "ΕΣΠΟ" στο οποίο πραγματοποιήθηκε η πρώτη αντιστασιακή ενέργεια στην κατεχόμενη Αθήνα.

Παρά το κρύο αρκετοί φίλοι έδωσαν το παρόν σε αυτό τον ελάχιστο φόρο τιμής.

Για ακόμη μια χρονιά ο εφημέριος της ενορίας Ζωοδόχου Πηγής πατέρας Νικόλαος  πρωτοστάτησε στην  επιμνημόσυνη δέηση.

Ακολούθησε εκφώνηση λόγου του Αντιπρόεδρου του συλλόγου μας Κώστα Κουμελά (την οποία θα παραθέσουμε σε επόμενη μας ανάρτηση) και κατάθεση στεφάνων από την Πρόεδρο του συλλόγου μας Σιταρά Σταματία και από την Γραμματέα της Ομοσπονδίας Χιακών Σωματίων Αττικής κα. Φωτεινού Σταματία.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε σε κλίμα συγκίνησης με την αναφώνηση του εθνικού μας ύμνου.

Για άλλη μια χρονιά να σημειώσουμε την αδιαφορία των περαστικών καθώς και των παρευρισκόμενων στην διπλανή καφετέρια. Σημεία των καιρών μας που όμως αναδεικνύουν πικρές αλήθειες για την πορεία της Ελλάδας μας τα τελευταία χρόνια, της χώρας μας που οι πολίτες της εύκολα ξεχνούν ανθρώπους που έδωσαν και την ζωή τους γιαυτήν.

Κλείνουμε αυτή την ανάρτηση με τα λόγια του ΗΡΩΑ κατά την διάρκεια της απολογίας του στην «δίκη» των κατακτητών μας

«Εἶμαι Ἕλληνας, ἀξιωματικός. Ὑπερηφανεύομαι γιά τό χτύπημα πού σᾶς ἔδωσα στήν ΕΣΠΟ. Τό ἔκαμα μέ τήν ἰδέα πώς ἔπρεπε νά τό κάνω χάρη τῆς πατρίδας μου. Γιά τό μεγαλεῖο της δίνω τή ζωή μου»